วัฒนธรรมคือ เป็นคำที่ประกาศใช้เมื่อจอมพล ป. พิบูลสงครามเป็นนายกรัฐมนตรี เมื่อเห็นความสำคัญของเรื่องนี้ วัดมหาธาตุจึงแปลคำนี้ว่า “ภูมิธรรม” แต่มาจากคำภาษาอังกฤษต้นฉบับ “วัฒนธรรม” ที่เขียนโดย กรมหมื่น นราธิพงษ์ ฯพณฯ ทำนายว่า คำว่า “ภูมิธรรม” มีความหมายค่อนข้างคงที่ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงต้องการให้คำนี้มีความหมายที่เคลื่อนไหว มีการเปลี่ยนแปลงและพัฒนาอย่างต่อเนื่อง ดังนั้นจึงกลายเป็น “วัฒนธรรม” อีกครั้งและได้ใช้มาหลายชั่วอายุคน “วัฒนธรรม” มาจากรากศัพท์ภาษาละติน แปลว่า “วัฒนธรรม” การผสมพันธุ์หรือการผสมพันธุ์สามารถกำหนดได้ว่าเป็นนิสัยของการเพาะปลูกและการเพาะปลูกเพื่อการเจริญเติบโตในขณะที่คำว่า “วัฒนธรรม” เป็นไม้กางเขนภาษาบาลี – สันสฤษดิ์มาจากคำว่า “วัฒนา” หมายถึงการพัฒนาเพื่อความเจริญรุ่งเรือง คำว่า “ธรรมะ” ในที่นี้หมายถึงกฎหมาย กฎเกณฑ์หรือระเบียบเมื่อรวมกัน คำว่า “วัฒนธรรม” อาจหมายถึงความสม่ำเสมอหรือการปฏิบัติที่นำไปสู่ความเจริญรุ่งเรือง แต่ในทางปฏิบัติ มีผู้รู้ความหมายของคำว่า “วัฒนธรรม” ในรูปแบบต่างๆ ทั้งในต่างประเทศหรือที่บ้าน
วัฒนธรรมบางส่วนสามารถแสดงออกผ่านดนตรี วรรณกรรม ภาพวาด ประติมากรรม โรงละคร และภาพยนตร์ บางครั้งอาจกล่าวได้ว่าวัฒนธรรมเป็นเรื่องของผู้บริโภคและสินค้าอุปโภคบริโภค เช่น วัฒนธรรมชั้นสูง วัฒนธรรมระดับล่าง วัฒนธรรมพื้นบ้าน หรือวัฒนธรรมสมัยนิยม เช่น นักมานุษยวิทยามักมองว่าวัฒนธรรมไม่เพียงแต่เป็นสินค้าอุปโภคบริโภคเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกระบวนการผลิตและให้ความหมายกับผลิตภัณฑ์และความสัมพันธ์ทางสังคมด้วย และแอพพลิเคชั่นที่รวบรวมอ็อบเจ็กต์และกระบวนการต่างๆ ในสายตาของนักมานุษยวิทยา เทคโนโลยี ศิลปะ วิทยาศาสตร์ และระบบคุณธรรมทางวัฒนธรรมในภูมิภาคต่างๆ อาจได้รับผลกระทบจากการติดต่อกับภูมิภาคอื่นๆ เช่น การล่าอาณานิคม การค้า การอพยพ ระบบความเชื่อในการสื่อสารมวลชนและศาสนา ศาสนามีบทบาทในวัฒนธรรมในประวัติศาสตร์ของมนุษย์มาโดยตลอด
ประเภทของ วัฒนธรรมคือ
วัฒนธรรมแบ่งออกเป็น
- วัฒนธรรมทางวัตถุเป็นเครื่องมือและอุปกรณ์ที่ผู้คนใช้สร้างความสุขทางกายในชีวิตประจำวัน เพื่อป้องกันตนเองจากภยันตรายทั้งปวง เช่น ที่พักอาศัย
- วัฒนธรรมทางจิตเป็นเรื่องเกี่ยวกับสมอของจิตใจมนุษย์ เพื่อสร้างปัญญาและจิตใจที่สวยงามรวมทั้งศาสนา ศีลธรรม จริยธรรม คุณธรรม ตลอดจนศิลปะ วรรณกรรม และประเพณี
นักมานุษยวิทยาส่วนใหญ่มักใช้คำว่า “วัฒนธรรม” เพื่ออธิบายความสามารถของผู้คน จำแนกและสื่อสารประสบการณ์ของพวกเขา ในเชิงสัญลักษณ์ มนุษย์ใช้ความสามารถนี้ในการบรรยายเรื่องราวและสิ่งต่างๆ แม้ว่าจะเกิดในหมู่มนุษย์เป็นเวลานานมาก นักไพรมาโทแพทย์หรือนักไพรมาโทแพทย์ได้กำหนดลักษณะทางวัฒนธรรมไว้ ในไพรเมตหรือไพรเมต ซึ่งส่วนใหญ่เป็นสายพันธุ์ที่มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับมนุษย์มาช้านาน และนักโบราณคดีเน้นที่วัฒนธรรมของเรื่องราวเพียงอย่างเดียว ในเวลาเดียวกัน นักมานุษยวิทยาสังคมมองปฏิสัมพันธ์ของสังคม สถานภาพและสถาบัน นักมานุษยวิทยาวัฒนธรรมมุ่งเน้นไปที่บรรทัดฐานและค่านิยมที่เลือกปฏิบัติเหล่านี้ มันแสดงให้เห็นสภาพต่าง ๆ ที่ขึ้นอยู่กับงานต่าง ๆ ของนักมานุษยวิทยา และจำเป็นต้องเน้นประเด็นการวิจัย การเปิดกว้างจึงไม่จำเป็นต้องเป็นการสะท้อน ตามทฤษฎีการเล่าเรื่องเกี่ยวกับความแตกต่างทางวัฒนธรรม มันเป็นสังคมและบรรทัดฐาน และไม่จำเป็นต้องสะท้อนถึงการแข่งขันระหว่างทฤษฎีวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน
ปัจจัยที่ทำให้สังคมมีวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน
ความเชื่อ ศาสนา รัฐบาล ฯลฯ โลกทัศน์และมุมมองที่แตกต่างกัน สภาพแวดล้อมทางภูมิศาสตร์ที่แตกต่างกัน ทำให้เกิดปัญหาที่แตกต่างกัน วิวัฒนาการทางวัฒนธรรมซึ่งเขาแบ่งออกเป็นระยะป่า อารยธรรม (ป่าเถื่อน) และยุคอารยธรรม (Civilization Stage) ซึ่งแต่ละลำดับชั้นมีลักษณะที่แตกต่างกัน เช่น ในความป่าเถื่อนตอนต้น มนุษย์ไม่ได้แตกต่างจากสัตว์มากนัก แต่การประดิษฐ์ภาษาที่ใช้ พวกเขามีชีวิตอยู่โดยได้รับผลและราก ไม่มีกฎเกณฑ์เกี่ยวกับการแต่งงาน อย่างไรก็ตาม ในช่วงกลางของยุคป่าเถื่อน ผู้คนเรียนรู้ที่จะตกปลาและใช้ไฟ ในขณะที่เมื่อสิ้นสุดยุคป่าเถื่อน ผู้คนก็เริ่มเรียนรู้การใช้ธนู ในตอนต้นของอารยธรรม มนุษย์เริ่มเรียนรู้การทำเครื่องปั้นดินเผา และเพียงพอที่จะเข้าสู่ยุคอารยธรรมกลาง มนุษย์รู้วิธีหยิบและรวบรวมจอบ แต่ด้วยอารยธรรมตอนปลาย มนุษย์รู้วิธีถลุงเหล็กและทำเครื่องมือ ตัวอย่างในยุคอารยธรรม ได้แก่ กรีกและโรมัน คนมีจดหมาย. มีรัฐและอารยธรรมอื่น ๆ ตัวอย่างใดของลำดับชั้นนี้และกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ ที่ไม่เป็นที่ยอมรับในปัจจุบัน
มันจะมีทั้งดีและไม่ดีสำหรับวัฒนธรรมใหม่ นั่นคือ ถ้าวัฒนธรรมใหม่มีพื้นฐานมาจากวัฒนธรรมดั้งเดิม ลักษณะที่สืบทอดมาจากต้นเก่าเป็นผลดีเพราะทำให้ไม่มีรอยต่อเหมือนต้นไม้ต้นเดิม แต่จะผลิใบใหม่เพื่อให้ดูแปลกแต่ถ้าวัฒนธรรมใหม่ไม่ยึดตามแบบเก่าก็จัดว่าเป็นข้อเสีย เพราะพวกเขาสูญเสียบุคลิกภาพเดิม เป็นชาติที่ไม่มีอดีตหรือเป็นชาติของตน วัฒนธรรมเก่าหรือใหม่มีทั้งด้านดีและไม่ดี ของเก่าไม่ได้แย่ไปซะหมด ในขณะเดียวกัน สิ่งใหม่ๆ ก็ไม่ดีเช่นกัน สิ่งที่คุณเรียกว่าวัฒนธรรม? จะเป็นอย่างนี้ต่อไป ดังนั้น ถ้าคนยังนิยม ก็ยังเป็นอยู่ และก็ขึ้นอยู่กับสภาพการศึกษาด้วย เศรษฐกิจและสิ่งแวดล้อมอื่นๆ ของผู้คนด้วย วัฒนธรรมที่มีมาช้านานคืออะไร? หากไม่มีความคืบหน้า ก็จะสูญเสียความนิยม ล้าสมัย ล้าสมัย และตายอย่างช้าๆ จะต้องมีสิ่งใหม่หากได้รับการฟื้นฟูหรือต้องการป้องกันไม่ให้ชราภาพ ให้กลมกลืนและแทรกซึมเข้าไปกับความเก่าเพื่อความกลมกลืนที่สมบูรณ์แบบ The Old จะได้รับการฟื้นคืนชีพและมีความยิ่งใหญ่เชิงวิวัฒนาการที่อาจดีขึ้นกว่าเดิมและวัฒนธรรมโบราณคืออะไร? แม้จะดี แต่วันหมดอายุเป็นเรื่องของอดีต หากอดีตย้อนคืนสู่ปัจจุบันได้ มันคงเป็นไปไม่ได้ แต่ถ้าเราไม่ต้องการที่จะทิ้งวัฒนธรรมนั้น ก็สามารถอนุรักษ์ไว้เป็นโบราณวัตถุในพิพิธภัณฑ์ได้ หรือหากได้รับการบูรณะชั่วคราว การมีสะพานเชื่อมระหว่างอดีตและปัจจุบันเพื่อให้ตำนานและประเพณีที่เป็นประวัติศาสตร์ของผู้คนสามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้ไม่ขาดสาย ถูกมองว่าเป็นแบบอย่างที่ดี รำลึกถึงชาติที่แล้ว ให้คนรุ่นหลังได้เรียนรู้ และวิธีแก้ไขเพื่อเป็นแนวทางในการปรับปรุงและแก้ไขสิ่งที่ขาดหายไปในปัจจุบัน ทำได้ วัฒนธรรมคือ